De fotoreportage van het afscheid van Mariska.
Op de dag van het afscheid van Mariska loop ik de straat, waar ze samen met Ruud woonde, in. Het was van tevoren al gezegd maar toch werd ik erdoor overweldigd; praktisch alle buren hadden hun vlaggen halfstok hangen en ondanks de verdrietige aanleiding, het overlijden van hun buurvrouw, was het toch een prachtig gezicht. Een mooi eerbetoon aan Mariska en Ruud. In mijn hoofd maak ik van dit mooie geheel al een foto.
Als ik hun huis binnenkom, voel ik direct dat dit huis Mariska ademt. Ik voel me direct thuis. Door de ontvangst van Ruud maar ook door de inrichting en kleuren van het huis. Wat een fijne plek is dit. In de huiskamer zit de broer van Ruud met zijn vrouw en kinderen. We maken kort kennis met elkaar en ik geef, zoals altijd, aan dat ik ze vanaf dan zal volgen met de camera en dat als ze dit even niet willen, ze dit altijd duidelijk kunnen maken. De kennismaking duurt kort want er is even ophef omdat de vuilniswagen bezig is in de smalle, doodlopende straat. Dat is eigenlijk een onhandig moment want de rouwauto kan elk moment komen. Gelukkig werken de mannen snel door en als de rouwauto aankomt, kunnen ze precies om elkaar heen draaien.
Ondertussen ben ik naar buiten gelopen want ik wil buiten de foto’s maken van de straat en de rouwauto. Robert Heezen, de uitvaartleider, nodigt Ruud uit om bij Mariska in de auto plaats te nemen en zo vertrekt de stoet, met Robert vooruitlopend, de straat uit. Ik heb mijn auto om de hoek geparkeerd en zo heb ik de tijd om snel naar het crematorium in Alkmaar te rijden.
Fotograferen van details bij een uitvaart.
Het rijden naar een volgende locatie, in dit geval het crematorium in Alkmaar, is altijd spannend omdat ik er wil staan op het moment dat iedereen aankomt. De stoplichten zaten tegen maar toch lukt het me om op tijd klaar te staan en de aanrijdende stoet te fotograferen. Ruud en de familie nemen nog even plaats in de familiekamer en ik oriënteer me in de aula op plekken waar ik de foto’s wil gaan maken. De prachtige, met blauwe sterren versierde kist, staat in de gang en de dragers van de kist krijgen een korte instructie van Robert. Ook dat fotografeer ik want dit zijn precies die dingen die niet opgemerkt worden maar wel een wezenlijke bijdrage vormen aan het afscheid. Als alles duidelijk is en de mooie bloemstukken liggen op de goede plek kan de ceremonie beginnen.
Er volgen mooie woorden gesproken door Ruud, familie en vrienden en er klinkt prachtige muziek. Ook worden er foto’s getoond die door Yvonne ten Bruggencate van zijn gemaakt. Prachtig om te zien en het wordt me wederom duidelijk dat Mariska erg geliefd was en de liefde tussen haar en Ruud oersterk.
Tastbare herinneringen in de vorm van foto’s
Wat het voor mij zo speciaal maakte, was dat Yvonne mij toevallig een paar weken eerder foto’s en een interview over en met Mariska had laten lezen. De woorden die zij toen heeft uitgesproken, troffen me toen al en tijdens de dienst kwamen ze weer bij mij boven. Mariska was al enige tijd ernstig ziek en ze wilde iets achterlaten in deze wereld. Haar letterlijke woorden:
“Wie ben je nog als je niet meer werkt? Hoe blijf je bij jezelf als je spiegelbeeld steeds veranderd? Wat laat je na als je geen kinderen hebt. Over hoeveel tijd wordt je naam niet meer genoemd? Ik wil herinnerd worden als die meid die een bijdrage leverde aan de positiviteit in het leven. Waar je altijd terecht kon voor een bakkie en advies. Niet oplossen, maar de feiten van een andere kant benaderen. En dat ik niet vergeten word.”
Bron: www.rodi.nl interview door Yvonne ten Bruggencate en het hele interview kan je hier lezen.
Het definitieve afscheid op beeld
De ceremonie in het crematorium van Alkmaar werd afgesloten met een wel heel bijzonder filmpje die mij regelrecht raakte. Het was een laatste, letterlijke, groet van Mariska. Ze zwaaide vanuit haar bed en nam zo op haar manier afscheid.
Wat een powervrouw en wat had ik haar graag een keer ontmoet. Middels het interview met Yvonne en deze kleine blog laat ze misschien wel meer achter dan ze zelf ooit had kunnen bedenken. Een digitaal spoor, tastbare herinnering in de vorm van foto’s maar zeker ook een plek in veler harten!
Lieve Ruud, ik ben blij dat ik jou heb leren kennen en door jou misschien ook een klein beetje Mariska. Ik vond het een eer dat ik in deze bijzondere periode zo maar in jullie leven mocht stappen en deze dag vast mocht leggen op beeld.
Liefs, Anneke
Wil je meer foto’s bekijken van dit mooie afscheid klik dan hier.
