Linda wilde graag een mooie herinnering maken met 2 van haar zussen; Geja en Ria. Ze heeft uitgezaaide dikke darmkanker is sinds mei dit jaar uitbehandeld. Geja is bezig met een ‘in memoriam’ en daar horen foto’s bij.
En zo gingen we samen op pad. Van te voren gaven ze al aan dat het ‘janken’ zou worden maar ook dat er vooral veel gelachen zou worden en dat ze nogal een ‘flapuit’ is…
Nou ik kan vertellen dat de tranen over onze wangen liepen! Van het lachen maar ook van het huilen….. Deze meisjes, ja ik schrijf bewust meisjes, rolden giechelend over elkaar, hingen jankend in elkaars armen en snoten op hetzelfde moment hun zakdoekjes vol….
Er werden mooie anekdotes verteld, wensen uitgesproken die al snel ten uitvoer zullen worden gebracht want veel tijd heeft Linda niet meer. En als je dan de wensen hoort, zijn het geen grote dingen maar echte wensen als een keer op een grote tractor rijden, Elvis the Movie zien en nog meer leuke dingen doen met haar zussen want daar waren ze eerder niet aan toegekomen.
Wat een ongelofelijk lief en open persoon is Linda. Natuurlijk kan je iemand niet binnen een uur leren kennen maar toch hadden we na afloop wel dat gevoel. We hebben elkaar een dikke knuffel en zoenen gegeven en dat voelde heel speciaal; als een kennismaking maar ook als een afscheid…
Lieve Linda; je bent echt een voorbeeld voor me geworden. Wat een kracht, positiviteit en openheid (ik weet nu eindelijk hoe een stoma er in het echt uitziet). Je nuchtere humor en je stralende lach. Ik ga je nooit vergeten!
Liefs, Anneke
_____________________
